Saturday, November 17, 2018

Saturday Poetry Corner 3: Le dormeur du val

photography of mountains under cloudy skies

There might be his better, more profound and ground-breaking poems. I mean, I know there are, because I've read every and each one of them and few of his works I even translated. But somehow this little sonnet stayed with me ever since the first read. The broken rhythm, the line shifting, and finally - the twist. He turned the sonnet composition inside out. All while he was just 16 years old. Ladies and gents, let's spend une saison en enfer* with Arthur Rimbaud and his brilliant brilliant troubled mind.


Le dormeur du val


C'est un trou de verdure où chante une rivière,
Accrochant follement aux herbes des haillons
D'argent ; où le soleil, de la montagne fière,
Luit : c'est un petit val qui mousse de rayons.

Un soldat jeune, bouche ouverte, tête nue,
Et la nuque baignant dans le frais cresson bleu,
Dort ; il est étendu dans l'herbe, sous la nue,
Pâle dans son lit vert où la lumière pleut.

Les pieds dans les glaïeuls, il dort. Souriant comme
Sourirait un enfant malade, il fait un somme :
Nature, berce-le chaudement : il a froid.

Les parfums ne font pas frissonner sa narine ;
Il dort dans le soleil, la main sur sa poitrine,
Tranquille. Il a deux trous rouges au côté droit.



English version:


Asleep in the Valley




A small green valley where a slow stream flows
And leaves long strands of silver on the bright
Grass; from the mountaintop stream the Sun's
Rays; they fill the hollow full of light.

A soldier, very young, lies open-mouthed,
A pillow made of fern beneath his head,
Asleep; stretched in the heavy undergrowth,
Pale in his warm, green, sun-soaked bed.

His feet among the flowers, he sleeps. His smile
Is like an infant's - gentle, without guile.
Ah, Nature, keep him warm; he may catch cold.

The humming insects don't disturb his rest;
He sleeps in sunlight, one hand on his breast;
At peace. In his side there are two red holes.




Polish version:


Śpiący w kotlinie




Zakąt, gdzie śpiewa rzeka śród bujnej zieleni
Czepia szaleńczo w locie o traw dzikich kępy,
Przelśnione dumnym słońcem gór, wodniste strzępy
Srebra. Kotlina, która blaskami się pieni.

Młody żołnierz z rozwartą wargą i odkrytą
Głową, wtuloną między modre, rośne ziele,
Śpi. Pod niebem mu trawa miękkie łoże ściele,
Blady jest pod zielenią promieniami litą.

Stopy w mieczykach kwietnych sparł. Śpi uśmiechnięty
Śmiechem chorego dziecka do sennej ponęty...
Zimno mu. Daj mu, ziemio, ciepłe sny - łaskawe !

Woń twych kwiatów rozkoszą mu nozdrzy nie wzdyma:
Śpi w słońcu i na piersi jedną rękę trzyma
Spokojny. W prawym boku ma dwie jamki krwawe.




From 10/1870



French version from here

English from here

Polish from here



* Le dormeur du val is not from this work, but from Le Cahier de Douai.